Vandaag hebben we dan toch de beslissing moeten nemen.
Vanmiddag hebben wij Willem moeten laten inslapen. Hij at bijna niet meer en het lopen en liggen was een grote marteling voor hem.
We moesten aan het belang van Willem denken.
Vanmiddag rond half zes is hij rustig ingeslapen. Het is echt verschrikkelijk dat zo'n lieve hond maar 25 maanden oud is geworden.
Hij had zo'n lief karakter. We hebben hem nooit horen grommen of de lippen zien optrekken. Een echt knuffelbeest.
Lieve Willem, jij hebt ons veel plezier en liefde gegeven, het was alleen veel en veel te kort.
Nooit meer samen naar de sterren kijken of naar satellieten spotten...
Als er een hondenhemel is, ben jij daar zeker.
Marja en Bas
1 opmerking:
Ach nee toch, lieve lieve willem.
Ik heb je nooit echt ontmoet maar wat zal ik je avonturen en foto's op je blog missen.
Altijd had ik stiekem hoop dat je nog door kon gaan op je tabletjes.
Wat een gemis en leegte voor jullie.
Marja en Bas we willen jullie heel erg veel sterkte wensen met dit grote verlies.
Groeten wilma nico en vince
Als ik straks ziek ben,en zwak,
en pijn verjaagt de slaap,
als onrust neemt van mij bezit,
doe dan wat onvermijdelijk is,
en laat me gaan.....
de laatste goede daad.
Beslis voor mij en wees niet laf.
Past eigenliefde bij de vriendschap die ik gaf,
of uitstel.... tot het beter past bij een verloren strijd?
Ik ben niet bang tijdens die laatste gang.
Jij loopt niet weg: je kijkt me aan,
je noemt me bij mijn naam en houdt me stevig vast.
Vandaag voor het laatst groet ik je met mijn hondenstaart.....
wat jij liet doen, deed je voor mij:
je hebt me nog meer pijn bespaard,
voor zinloos lijden mij bewaard.
Een zwaar besluit?
Nee, ....huil nu niet.
Een wijs besluit dat werd gegrond op een oud en uniek verbond:
jij bent mijn baas en ik jouw hond.
Een reactie posten